Sete cómicos, que ademais son amigos, reúnense coa escusa dunha mariscada. Hai que pagala así que deciden montar un espectáculo que anuncian como irrepetible
28 jul 2017 . Actualizado a las 11:20 h.De momento son sete cómicos galegos, pero non se descarta que de aquí a mañá algún máis se sumen a esta Mariscada dos idiotas. Tres exercen de anfitrións: Javier Veiga, Touriñán e David Amor, que veñen de coincidir nas tres xiras da obra Amigos ata a morte. Os outros catro súmanse, digámolo así, en condición de invitados: Oswaldo Digón, Pepo Suevos, Marcos Pereiro e Federico Pérez. Anuncian que o espectáculo será irrepetible. Pero iso xa o dixeron o ano pasado cando se xuntaron no Grove e mira ti...
-Como é que sodes sete se as mesas son de oito?
-Para o espectáculo seremos 8 ou 9 pero para cear xa verás como somos 20. Para comer sempre hai xente.
-Como vai ser o espectáculo?
-Pois realmente aínda está sen organizar porque non conseguimos quedar. Queriamos escapar un pouco de soltar cada un seu monólogo e facer algo máis orixinal, algún número de improvisación, algo que faga que o que alí se vexa ese día sexa único de verdade.
-Na «Cea dos idiotas» os anfitrións convidaban a un idiota sen que el soubese que estaba alí por iso. Non sei que pensarían Oswaldo, Pepo, Fede e Marcos cando os chamastes.
-[Ri] Non o tomaron mal. Ningún preguntou nada. Pero ademais é que van ter unha sorpresa porque o público é quen vai tomar a decisión de se eles, que son os convidados, veñen ou non veñen á mariscada, e no caso de que veñan, se veñen invitados ou se teñen que pagala.
-Estamos en condicións de falar dun humor galego como tal?
-Non sei se nos escenarios, pero dende logo na rúa si que hai un humor galego, que ten que ver coa retranca e con esa incapacidade nosa para dicir nada de maneira directa sen que teña un dobre sentido. Eu supoño que esa maneira de ser que temos repercute tamén no humor que facermos os cómicos. Pero coido que o humor galego caracterízase máis no humor dunha taberna que no dun escenario.
-E fóra de Galicia, enténdese?
-Si. Cando algo é bo transmítese, claro. O humor noso é moi exportable. Temos o problema do idioma que é una barreira, pero salvala sería só cuestión de decidirnos a empezar a facelo.
-Os cómicos galegos teñen moito de contadores, de herdanza da tradición oral. Non son puro «stand-up».
-É que a maioría dos cómicos galegos vimos dos contacontos, daquilo que empezou a facer Quico Cadaval. E iso foi derivando no stand-up. Pero é certo, eu a primeira vez que vin a Carlos Blanco semellaba máis un contacontos que un cómico de stand-up. E algo diso seguimos manténdoo.
-O paradigma do xénero en España é «El Club de la Comedia». Ti fuches o seu primeiro presentador. Como lembras aqueles anos nos que a comedia non tiña, nin moito menos, esta repercusión?
-Para min foi un regalazo absolutamente inesperado. Chamáronme por unha casualidade infinita sendo un rapaz moi novo e practicamente descoñecido. Eu nin sequera coñecía moi ben esa historia dos monólogos nin tiña ningunha relación con eles. E de repente xurdiu un oficio co que levo convivindo 18 anos. E non só iso senón que ese humor tan directo, tan persoal, tan de ti contar algo en primeira persoa ao público sen dúbida tinguiu todo o meu traballo directa ou indirectamente.
-Malia que actuedes tamén en grandes escenarios nunca abandonades de todo ese espírito de humor de taberna. Que ten iso que tanto engancha?
-Rock and roll. Todos queremos ser cantantes de rock, subir a un escenario e pór a todo o mundo a botar mentres ti das un guitarrazo. Os que non temos talento para iso buscamos alternativas. E eu creo que estar aí cun micrófono e o público rindo a gargalladas por una parida que se che ocurreu a ti é algo moi parecido ao rock and roll. Ten algo de pracer físico real.
-Aínda que vós sodes moi novos, ves xa relevo xeracional?
-Si. Houbo un momento de bum, case de burbulla, no que había monologuistas ata nos churrascos. O problema de feito era como convivían outros tipos de humor con este, porque o monólogo varreuno todo. Ata o punto de que a xente nova só accedía ao humor a través deste formato. O monólogo foi o humor dunha xeración. Hai moitísima xente que empezou con iso e que o segue facendo. E tamén segue habendo moitísimo público. Ao mellor non é o daquel bum pero o relevo está máis que garantido.
-Cres de verdade que esta mariscada vai ser irrepetible, que non vos volveredes xuntar?
-Non o sei. Se fósemos cómicos de Zamora pois seguramente sería irrepetible pero sendo cómicos galegos será irrepetible… ou non.
mañá, 22.30. portonovo. carpa circo evolution ENTRADAS 15 euros